Ge(e)neratiekloof: De Acht Bergen - Fien en Ron
Jong en oud gaan naar dezelfde film, Anouk Harkmans vraagt naar hun persoonlijke beleving
Fien van Vliet (18) en Ron van Vliet (60) bezochten samen De Acht Bergen; een film van Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch, gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Paolo Cognetti. Een veelzijdig verhaal over een bijzondere vriendschap, liefde voor de bergen en een eindeloze zoektocht naar geluk.
Welk thema behandelde de film volgens jou?
R: “Voor mij ging het over de vriendschap van Bruno en Pietro en hun wegen die kruisen en weer uit elkaar drijven. Vooral de keuzes van Bruno intrigeerden me. Hij leek de zelfverzekerde van de twee, maar loopt uiteindelijk toch vast. Dit liet mij met vraagtekens achter.”
F: “Ik denk dat de film precies hierom draait: hoe je erachter komt wat je wil. Over je eigen weg vinden, erachter komen wat je belangrijk vindt. Een soort coming of age, en de rol die vriendschap hierin speelt.”
Wie of wat heeft jouw ontwikkeling beïnvloed?
F: “Ik ben me erg bewust van alle mogelijkheden die ik heb om mij te ontwikkelen. Hierbij spelen voor mij leeftijdsgenoten een belangrijke rol: als ik zie wat anderen allemaal doen, naast school of studie, denk ik vaak ‘moet ik dat niet ook doen?”
R: “Als ik nu kijk naar Fien en wat er voor haar allemaal mogelijk is, kan ik me zeker voorstellen dat dat stress oplevert. Ik denk dat de tijd waarin je opgroeit erg bepalend is. De mogelijkheden die bijvoorbeeld mijn opa en oma hadden om zich te ontwikkelen waren veel geringer.”
F: “Als ik nu denk aan volgend jaar ‘alleen studeren’ en daarna ‘gewoon een baan vinden’… Dat kan eigenlijk niet meer. Ik moet mezelf er soms aan herinneren dat niet alles tegelijk kan en hoeft.”
R: “Dat een mogelijkheid zich voordoet, betekent natuurlijk niet dat je hem soms niet mag laten liggen. Uiteindelijk zijn het toch de kleine dingen in het leven die je gelukkig maken.”
Herkennen jullie je in het grote verlangen naar ‘de natuur’?
F: “Ik herkende me vooral in de vrienden van Bruno en hun geromantiseerde idee van de natuur.”
R: “Ik geloof wel echt dat de natuur dé plek is om de drukte in je hoofd waarover we het hebben, te ontsnappen. Het gevoel van terug naar de basis vind je uiteindelijk niet in de stad. Wij wonen in een vrij drukke straat en het is toch wel een droom uiteindelijk tussen het groen te wonen — of misschien een huisje in Frankrijk.”