5 vragen aan...

Waar gaat het stuk over?

“Het is geïn­spi­reerd op Lysistrata, een stuk van de oude Griek Aris­top­hanes. Het gaat over de oorlog tussen Athene en Sparta die maar niet ten einde kwam, totdat de vrouwen zich ermee gingen bemoeien. Ze hadden geen seks meer met hun oorlog­voe­rende mannen, totdat ze het gevecht zouden staken. Het stuk is 2500 jaar oud, maar het voelt nog steeds actueel. De komst van sociale media heeft impact op onze seksuele vrijheid: de angst dat naaktfoto’s en sextapes verspreid worden en de slutshaming die daarbij komt kijken. Daarnaast waren er in coronatijd nieuws­be­richten over hooligans die samenkwamen in het bos om te vechten, ook dat fascineert mij. Je zou kunnen zeggen dat dit over toxic masculinity gaat, maar volgens mij gaat het om een soort oergevoel. De macht terug willen nemen, iets wat van binnen borrelt. Dat gevoel wil ik onderzoeken.” Vind je het spannend om met jongeren te werken?

“Nee, ik heb er vooral heel veel zin in. Ik denk dat we jongeren heel vaak onder­schatten. Jongeren zien alles op hun telefoon. Onzin om te denken dat zij minder weten dan wij, dat is gewoon niet waar. Dus ik heb ook heel veel zin om een nieuwe generatie daar over te horen.” 

Waarom vind je dit zo belangrijk?

“Slutshaming is een probleem van alle tijden, maar door de digi­ta­li­se­ring wordt het steeds groter. Er is zoveel om voor te strijden. Ik vind het heel tof om bij deze productie juist ook naar de jongens luisteren. Ik maak me er zorgen om, ik zou echt de weg kwijt zijn als ik nu een jonge witte hetero man zou zijn en het gevoel zou hebben dat ik altijd wel iets fout doe. Wat is die agressie die in je borrelt, en is er überhaupt plek om daar ruimte aan te geven? Die dualiteit, die harde en zachte kant die we allemaal in ons hebben, wil ik samen met de jongeren onderzoeken.” 

Hoe ga jij te werk als regisseur? 

“Ik werk personages uit aan de hand van fami­lie­op­stel­lingen. Zo kom je dichter bij je personage: we voegen die samen met wie jij bent, waar je je kwaad om maakt en waar je enthousiast van wordt. Ik geloof echt dat alle emoties, alle gevoelens, alle denkwijzen, allemaal in ons zitten. We zijn zo kleurrijk als dat we onszelf toelaten. Daar wil ik graag naar op zoek: hoeveel kleuren kunnen de jongeren zich laten voelen? Ik denk dat dat een belangrijk proces is als je jong bent.” 

Wanneer is Starring voor jou geslaagd? 

“Als er een verbinding ontstaat tussen de jongeren. Ik ben gelukkig als ze een hechte groep vormen en trots zijn op de voor­stel­ling die ze met z’n allen neerzetten.”

Marloes IJpelaar is actrice, schrijver en regisseur. Ze richtte Club LAM op, een all-female thea­ter­ge­zel­schap dat zich richt op het vrouwelijke perspectief. 

Foto: Nienke Veneboer