Best of IDFA on Tour

Life is Beautiful

Mohamed Jabaly- Noorwegen, Palestina – 2023 — 90 min 

De jonge Palestijn Mohamed Jabaly is in 2014 op uitwis­se­ling in Noorwegen als de grenzen van zijn woonplaats Gaza voor onbepaalde tijd sluiten. Omdat de Noorse overheid zijn Palestijnse paspoort niet erkent is Jabaly ​‘statenloos.’ Ook de aanvraag voor een werk­ver­gun­ning wordt afgewezen, omdat de selfmade filmmaker niet de gewenste diploma’s heeft. Hij zit ​‘vast’ bij zijn gastgezin en kan niet reizen – wat de reden is dat hij bijvoor­beeld de vertoning van zijn debuutfilm Ambulance (2016) op IDFA niet kan bijwonen. 

In afwachting van een rech­ter­lijke uitspraak en tijdens een treu­rig­stem­mende tocht langs de politieke en bureau­cra­ti­sche logica, filmt Jabaly zichzelf en zijn Noorse vrienden en collega’s in de sereniteit van het Noorse landschap, een bruut contrast met de beelden en berichten die hij van familie en vrienden uit Gaza krijgt. Intussen stelt de hechte film- en kunste­naars­ge­meen­schap in Tromsø alles in het werk om Jabaly te steunen. 

Sister of Mine

Mariusz Rusiński — Polen – 2023 — 30 min 

Aanvan­ke­lijk lijkt Mariusz Rusiński een vlieg op de muur van zijn comfor­ta­bele ouderlijk huis. Hij observeert de ruzies tussen zijn zusje Zuzia en hun moeder, die zich wel wat anders bij het ouderschap had voorgesteld dan de urine van haar minder­ja­rige dochter te moeten testen op sporen van drugs. Hij legt de woor­den­wis­se­lingen tussen zijn ouders vast, waarin wanhoop wordt verpakt in verwijten. 

De onder­lig­gende vraag: hoe kan het dat een begaafde, intel­li­gente zeven­tien­ja­rige zo van het pad is geraakt? En hoe kan het gezin grip krijgen op de situatie? Steeds meer wordt Rusiński een zichtbaar onderdeel van een complexe realiteit die soms veel weg heeft van een nachtmerrie. 

1489

Shoghakat Vardanyan — Armenië — 2023 — 76 min

Soldaten die sneuvelen eindigen vaak als anonieme getallen. Maar achter elk getal gaat een mens schuil, die diep­be­droefde fami­lie­leden achterlaat. Ook 1489 is een anoniem getal voor ​‘lichaam van individu vermist in de strijd’. Dat getal werd toegewezen aan Soghomon Vardanyan, een 21-jarige student en musicus die bijna zijn dienst­plicht had vervuld toen in september 2020 het conflict om Artsach (Nagorno-Karabach) tussen Azer­beid­zjan en zijn thuisland Armenië opnieuw oplaaide. 

Zijn zus Shoghakat besluit wanneer Soghomon vermist raakt de zoektocht en het emotionele proces van haarzelf en haar ouders te filmen. Na een half jaar worden botten terug­ge­vonden, maar dna-onderzoek moet uitwijzen of het echt de stoffelijke resten van Soghomon zijn. De uitslag volgt pas na anderhalf jaar. Al die tijd blijft Shoghakat filmen, ook op de meest intieme en kwetsbare momenten. Haar film maakt het intense verdriet en gemis van een mens van vlees en bloed tastbaar. 

Queendom

Agniia Galdanova — Frankrijk, Verenigde Staten – 2023 — 98 min 

De 21-jarige non-binaire perfor­man­ce­kun­ste­naar Gena maakt met ducttape, afval­ma­te­riaal en make-up uitzinnige creaties voor haar perfor­mances en accounts op social media. Op onwaar­schijn­lijk hoge hakken trekt ze als een buitenaards wezen door de straten en metro­sta­tions van Moskou uit protest tegen de op handen zijnde oorlog in Oekraïne en het geweld tegen de lhbtqi+-gemeenschap. In een land waar openlijk anders-zijn algauw als clan­des­tiene homop­ro­pa­ganda wordt beschouwd, is dat levensbedreigend. 

We volgen Gena van haar geboor­te­plaats Magadan – een stad in het uiterste oosten van Rusland, berucht om zijn goelag-verleden – naar Moskou en zijn getuige van de moei­lijk­heden die ze dagelijks ondervindt. We zien haar in drag, of als student aan een ​‘Beauty Academy’, en luisteren mee wanneer ze belt met haar grootouders vol liefde én onbegrip, door wie ze is opgevoed. Beelden van Gena’s duistere en evocatieve perfor­mances doorspekken het verhaal en geven er een extra emotionele laag aan.